Bourgondisch heerengenootschap

"Vrienden van Korsakow" 

 

Een receptuur van vis, vis en nog eens vis: de een nog smakelijker

dan de ander en met zorg samengesteld met dito wijn.

We kunnen kletsen wat we willen, maar er is wel weer goed over nagedacht.

 

De vorige kookavond gooide ik in de groep of iemand mij kon helpen.

En wat zou diegene dan moeten doen?

Aangezien de theedoeken al jarenlang thuis door onze wasmachine worden

gekuist, dan daarna gedroogd en op z’n laatst gestreken moeten worden, werd het toch

eens tijd dat iemand anders zich zou gaan ontfermen over de grijze tafellakens

van ons nieuwe onderkomen de Mussenberg.

Na vraagstelling daarover stak na 2 minuten Jan spontaan zijn vinger op, “Ikke”.

Dát probleem was dus opgelost dacht ik.

Toen de tafels deze keer gedekt moest worden, kwam Jan schuldbewust aankuieren.

“Zijn dit de tafellakens die jij de vorige keer hebt meegenomen naar huis” vroeg ik?

“Tja” zei hij kijkend naar een krimp van 30 cm én een verwassen roze kleur.

“Ik heb geen verstand van wasmachines en al helemaal niet van drogers”.

“Ja sukkel dat je bent, dat zijn ónze tafellakens niet, die zijn van hier”.

Toen hij z’n tweede plastic tas opendeed zaten daar de grijze tafellakens in.

Dáár was ik goed ingetuind, maar wel een goede grap.

 

Kruitje